Lambiek is een van de oudste biersoorten die er bestaan. We hebben het hier over een bijzonder type bier, iets dat vooral te maken heeft met het speciale brouwproces dat eraan voorafgaat. De smaak van dit speciaalbier is doorgaans wat aan de zure kant. Daardoor is het misschien niet voor een enorm breed publiek aantrekkelijk, al is het zeker aan te raden dit bijzonder smakende bier minimaal eens te proberen. Maar wat maakt lambiek bier dan precies zo speciaal? Het wordt je duidelijk tijdens het lezen van dit artikel.
Oorsprong
De traditie omtrent het brouwen van lambiek stamt waarschijnlijk uit de middeleeuwen. Het ontstond naar verluidt vanuit de wens van een Brabantse hertog om meer tarwe aan bier toe te voegen. De kwaliteit zou daardoor verbeterd worden. In de begintijd van lambiek werd er naast tarwe nog haver en gerstemout toegevoegd aan het recept.
Honderden jaren geleden werd er trouwens ook nog eigenhandig gist toegevoegd aan het bier. Later liet men het bier juist een spontane gisting ondergaan. Tegenwoordig worden er verder alleen echt eisen gesteld aan de hoeveelheid tarwe die het bier moet hebben om lambiek bier genoemd te mogen worden. Hierbij gaat het om minimaal dertig procent van de storting.
Brouwproces
In vergelijking met de brouwprocessen van de meeste andere biersoorten wijkt het proces bij lambiek af op de volgende punten:
- Er wordt gebruik gemaakt van hopbellen van minimaal drie jaar oud. Bij de meeste bieren gebruikt men juist verse hop. Daardoor smaakt lambiek niet erg bitter.
- Lambiek wordt voorzien van ‘wilde gist’. Dit zorgt voor een karakteristieke smaak die je maar in weinig andere bieren terugvindt.
- Nog even over die gisting: deze vindt spontaan plaats. Dit gebeurt door het wort in een platte bak te doen en hierin bloot te stellen aan de lucht. Hierdoor krijgen gisten die in de buitenlucht rondzweven de kans om zich in het wort te nestelen. In die zin is lambiek dus onder- noch bovengistend.
Vaten van eikenhout
Het gisten gaat later in het brouwproces nog door terwijl het bier al in een eikenhouten vat zit. Hier wordt lambiek bier maar liefst drie jaar in bewaard. Aardig om te weten is dat deze vaten vaak al honderden jaren oud zijn. Men laat hierbij bewust schuim en kooldioxide door een gaatje in het vat ontsnappen.
Wanneer de eerste gisting voltooid is wordt dit gat afgedekt. De gassen kunnen dan trouwens wel nog altijd ontsnappen, maar ongedierte kan er dan definitief niet meer bijkomen. Hoe dan ook verklaart deze handelswijze waarom lambiek weinig koolzuur en schuim heeft bij het serveren.
Welke soorten lambiek zijn er?
Er zijn drie hoofdcategorieën lambiek bier te onderscheiden, te weten:
- Geuzebier: dit is eigenlijk een mix van nieuwe en oude lambiek. Het gist op de fles nog verder, waardoor deze variant toch nog over wat koolzuur beschikt.
- Kriekenbier: ook wel kriek of kriekenlambiek genoemd. Deze variant ontstaat doordat er zure kersensap wordt toegevoegd in het brouwproces. Ook andere vruchten komen hier wel eens in voor.
- Faro: deze lambiek variant heeft een smaak met zowel zoete als zure toetsen. Het zoete komt dan vooral van speciaal daarvoor toegevoegde kandijsuiker.
